Samotność - Patrycja Łukomska

Puste echo  niewypowiedzianych słów,

zmieniających się  w krzyk bólu,

wdziera się do uszu ludzi nieznających ich źródła.

W pustym pokoju, w skrajnej ciemności nocy

rozproszonej jedynie słabym blaskiem księżyca,

wloką się odurzeni niewolnicy wirtualnej rzeczywistości.

Są więźniami samych siebie.

Bez protestów kroczą krętymi ścieżkami internetu,

nie będąc do końca świadomymi tego, co robią.

Nie poznają ludzi, ani miejsc,

giną samotnie za ekranem monitora,

nie czując nic, oprócz fałszywej wolności.

Otumanieni jego proroctwami

pozwolili zawładnąć sobą bezpowrotnie.

Bezkresna nicość wyciąga do nich ręce

i kusi… wciągając w swą otchłań.

Patrzę na tych, którzy nie maja odwagi,

żeby powiedzieć  prosto w oczy drugiemu człowiekowi -

- zależy mi na tobie.

Idą  ślepo zapatrzeni w swój fałszywy obraz

odbity w ekranie komputera..